Ptaki: Błotniak stawowy

Błotniak stawowy jest w Polsce objęty ochroną ścisłą.

 Dużym zagrożeniem dla tego ptaka jest usuwanie trzcinowisk oraz osuszanie terenów podmokłych. Jest ptakiem wędrownym. To najcięższy spośród błotniaków, posiada długie skrzydła (ich rozpiętość waha się od 100 do 130 cm) i ogon, którego długość jest zależny od płci. U samców sięga 23,5 cm, u samic 25 cm. Samce ważą do 0,6 kg a samice do 0,7 kg.

Błotniak stawowy

Samica jest większa od samca, ma ciemnobrązowe pióra i kremowo-żółty wierzch głowy. Samiec ma brązowy grzbiet i trójbarwny wierzch skrzydeł (popielatoszare z czarnymi, odgraniczającymi się końcami i jasną, środkową częścią). Ogon ma niebiesko-popielaty, a głowę i pierś żółto-białawą. Spód rdzawobrązowy, a nogi żółte. 

Błotniak posiada szlarę, czyli specjalne ułożenie piór wokół dzioba i oczu, a służy do skupiania fal akustycznych, które wykorzystuje w celach nawigacyjnych.
Swoje gniazda błotniaki sytuują zazwyczaj w trzcinach. Ostatnimi czasy coraz częściej zakładają gniazda na polach rzepaku i łąkach. Jest to jedyny ptak drapieżny, który lęgnie się w trzcinach.

Podczas lotu błotniak stawowy układa swe skrzydła w kształt V. Poza okresem lęgowym prowadzi samotniczy tryb życia.

  

Pokarm błotniaka stawowego stanowią wiosną i latem przede wszystkim pisklęta i jaja ptaków gnieżdżących się w strefie szuwarów, często również przydybane na gnieździe wysiadujące samice mniejszych ptaków, w nieznacznym stopniu żaby i żyjące w tej strefie gryzonie (karczownik, badylarka). Błotniak wylatuje na żer rano, a niekiedy także przed wieczorem, w tych więc porach dnia najłatwiej go zobaczyć. Dorosłych osobników większych ptaków nie atakuje, lecz potrafi tak długo prześladować np. kaczkę broniącą pisklęta, aż uda mu się któreś porwać.